m. –ioù Pas de vis.
●(1977) HYZH 113-114/46. (Rostrenenn) Aegou –ioù – gourel – ['ɛ:gu] E-kreiz ur graouenn (pe : un tog-biñs) ez eus un toull da gemer beg ar viñs. En toull-se ez eus un hent, moullet e-keñver beg ar viñs, hag anavezet «aegou» e Kerne Uhel. Sk ; Dav deomp kemm ar viñs-mañ, rak foueret (pe teuzet, dallet) eo an aegou