[mbr (en em) abimaff, brpm (um) abimein, voir abim + -iñ, -añ]
V.
I. V. tr. d.
(1) Engloutir.
●(1744) L'Arm 4b. Abymer, tr. «Abimein.»
●(1857) LVH 232. Ou holér, a pe oent arfleuet dohemb, e oé èl ur reviér blaoahus prest d'hun abimein.
(2) Abîmer, endommager.
●(1906) GWEN 26. tennet ar mel heb abimi ar c'hoar.
II. V. pron. réfl. En em abimiñ : s'abîmer.
●(1633) Nom 230a. Terram desidere : s'affaisir, abismer, enfoncer : en em abimaff, en em anfounciff.
●(1744) L'Arm 4b. S'abymer, tr. «Um Abimein.»