adv. & adj.
I. Adv.
(1) Convenablement.
●(1889) ISV 392. Tolit ho sabren hag ho tog houarn, ha neuit a zoare.
●(1904) SKRS I 211. komz a zoare divar ho fenn. ●(1911) SKRS II 213. n'oun ket evit dont a benn da bedi a zoare. ●(1929) FHAB C'hwevrer 72. hag e touas e treusje e gof d'ezan gand e gleze ma n'hen digollje ket a-zoare. ●(1950) KROB 26-27/17. Gant poania a zoare, hon tadou a eoste traou yac'h ha puilh.
(2) Convenable.
●(1911) BUAZperrot 281. Evelato e kavas e oa a zoare evitan ober eun tammik enklask var diskibien ha var gelennadurez Jezuz.
(3) Bien.
●(1869) BSGc 22. evit he c'hastiza a zoare. ●(1869) FHB 245/287a. ar rem a ioa crog enhon a zoare.
●(1912) MMKE 163. me a labourfe drant / Da beseliat a-zoare korven Janned ha Fant. ●(1928) FHAB Mae 176. ha pa welas e oa atapiet a-zoare gand ar c'hoari.
(4) =
●(1766) MM 60. te chuyé farzzal a zoaré, tr. «Tu savais, toi, plaisanter.»
(5) Ober a-zoare gant ub. : savoir y faire avec qqn.
●(1959) BRUD 8/9-10. Lan ar Pogam, sellit, heb mond pelloh. Hennez a oa bepred ober a-zoare gand ar merhed, ha dre domm hoaz, heb goulenn muioh.
II. Adj.
(1) (en plt de qqn, d'un animal) Bien.
●(1866) FHB 58/47a. he c'hreg oa eur vaouez vad, deread a bep hent, eur vaouez a zoare.
●(1903) MBJJ 26. Eun den a zoare hag a galon vad. ●(1922) EMAR 58. eun den a zoare.
►[au superl.]
●(1921) FHAB Ebrel 88. e leac'h ma oa ar c'hezeg-kennet an azoarea diouto.
►[au compar.]
●(1941) FHAB Meurzh/Ebrel 36. (Skrignag) A-zoare = convenable : «a zoareoc'h eo hennez eget e vreur.»
(2) (en plt de qqc.) Bon.
●(1867) FHB 130/204a. eur fouetaden a zoare. ●(1867) MGK 60. Ne voa, enn ti, mean a zoare. ●89. Eunn eost puill, a zoare.
●(1936) PREZ 110. c'hoari d'ezan (…) eun taol a zoare. ●(1964) YHAO 122. lakaat reiñ dit ur fustad a-zoare. ●133. ur priz a-zoare.