adv.
(1) (marine) (?) Au sec (?). cf. skeiñ.
●(1944) ARVR 168/3. ar Porz-Ruz, ma weled eno an holl vagoù a-sko. Hag ar vartoloded bec'h warno lod ar c'holtar o tiverañ diouzh o divrec'h, lod all o fardañ kouez da livañ ar gouelioù. hag ar gilvizien o stoupañ ar garanoù pe o tifallañ an tammoù koad pezhell.
(2) A-harzh hag a-sko : à cor et à cri.
●(1889) CDB 171. Ha ma krient ha c'harz ha sko, tr. «Et ils criaient à tue-tête.» ●Ha c'harz ha sko», m. à m. : «Et aboie et frappe» ; c'est-à-dire : à cris et à coups. Ces dictons sont souvents intraduisibles.