a-redek

adv.

(1) En courant.

●(1580) G 1070. Ez ouf duet a redec, tr. «Je suis venu en courant.»

●(1787) BI 176. Ur vandenn bugalé (...) ë-yass à ridec forh scontet ér Chapel.

●(1856) GRD 252. hou ç'amzér e ya a ridêc é raug. ●(1861) BSJ 184. Marthe (…) e yas a ridèc én arben dehou é tifronqual guet hé halonad chagrin. ●(1867) BSSo 5. pe oent oueit ol a ridêc d'er Galilé. ●(1887) LZBg 45^et blezad-3^e lodenn 177. Tud gouév e zas a ridêc aben d'emb.

●(1900) LZBg 57 blezad-1^añ lodenn 39. hag e fard a rideg én tiér. ●(1964) LLMM 107/413. Noblañs a oa aet, a-redek, da goachañ d'e gav.

(2) Promptemennt.

●(14--) Jer.ms 261. Ret eo ez meruhet a redec, tr. «Il faut que vous mourriez promptement.»