adv.
I. Adv.
(1) D'où.
●(1857) CBF 38. A beleac'h e teuit-hu ? tr. «D'où venez-vous ?» ●(1877) EKG I 63. n’hor boa nemed mont d’ho c’haout da lavaret d’ezho piou oamp, a beleac’h e teuemp, da beleac’h ez eamp evit beza digemeret mad. ●(1889) ISV 192. A beleac'h e teuez-te ?
●(1902) PIGO I 31. a belec'h oa deut ar c'hi-ze ? ●(1907) AVKA 7. A belec'h ar c'hras-ma d'in, ma teu em bete mam ma Aotro ?
(2) A-belec'h e ven ? : comment le serais-je ?
●(1876) TDE.BF 436b. rak hep-d-han [va azen] n'ounn ket den ac'hanoun va-unan (a beleac'h venn !) da vont keid-all.
(3) Loc. adv. Daoust a-belec'h ? : comment cela serait-il possible ?
●(1857) CBF 27. Daoust a beleac'h ?, tr. «Comment le serait-il ?» ●68. Daoust a beleac'h ?, tr. «et comment cela ?»
II. [emploi relatif par erreur] D'où.
●(1847) FVR 2. ar vammen gontammet / A beleac'h ezo redet ann drougiez. ●(1870) MBR 52. war eur grec'henn huel a be leac'h e welent ar mor, tr. «sur une haute colline d'où l'on apercevait la mer.»