f. –où
(1) Escapade, fuite, fugue.
●(1870) FHB 265/30b. En eur c'harroz o doa comanset ho zec'haden. ●(1872) ROU 83b. Escapade, tr. «Tec'hadenn.» ●(1894) BUZmornik 120. pardouni a eure d'ezhan he laeronsi hag he dec'hadenn.
●(1931) VALL 323a. (une) fuite, tr. «tec'hadenn f.»
(2) sens fig. Tec'hadenn diwar (ar gont, an arroudenn) : digression.
●(1872) ROU 81a. Digression, tr. «Tec'hadenn divar ar gount, divar an ero, divar an aroudenn.» ●(1883) MIL 121. Ar pennad-man a zeblanto da veur a hini beza eun dec'haden divar an arouden.