f./m.
I.
(1) Carnage.
●(1792) BD 5215. goude argoell garnag, tr. «après le terrible carnage.»
(2) Bruit, vacarme.
●(1766) MM 1233. carnach, tapach, trous abeb-tu.
●(1847) MDM 363. eun trouz, eur garnaich. ●(1869) SAG 234. e ra karnach an droug-speret. ●(1877) BSA 120. an tarzou mor a ruille guen-cann var an aot hag a rea eur c'harnach spontus.
●(1909) KTLR 75. epad ma rea karnaj, er meaz, avel hag ar c'hazarc'h. ●(1959) BRUD 7/23. Ober karnach, trouz en dour. ●(1970) BRUD 35-36/147. Digoret gand eun tamm karnach skolidi en eun hunva euz manati Redon. ●(1982) LLMM 211-212/134. An dud a oa bet tennet diouzh o c'housk gant ar garnach. ●(1983) PABE 195. (Berrien) karnaj, tr. «brouhaha, tumulte.»
II. Lakaat e garnaj en driñs : mourir.
●(1913) DIHU 158/128 (G-Enez Groe). Lakat é garnach én dris, tr. Bleimor «mourir.»