f. –où
I.
(1) Ruban de velours.
●(1838) CGK 6. flouroc'h eguet eur voulouzenn. ●(1849) LLB 1048. ou zok goleit t'ur velouzen.
●(1924) SBED 11. ar lein ou hapuchon me stag er velouzen.
(2) Pièce de velours.
●(1955) VBRU 40. braket war voulouzenn ur c'harr eil klas.
II. Ken lufr ha voulouzenn ur vantell roue : être très brillant.
●(1954) VAZA 167. Ha bez’ veze amañ ha du-hont pezhioù pikoloù reier gwintet bern war vern, gwisket gant spoe ken tev, ken lufr ha voulouzenn ur vantell roue.