coll. (botanique) Chiendent.
●(1732) GReg 164b. Chien-dent, ou, dent de chien, herbe, tr. «Treuzyaud. (id e, treuz-gueaud, herbe traversante, & difficile à déraciner.»
●(1847) MDM 242. eur banne tizan divar grisiou treuziaud. ●(1876) TDE.BF 636b. Treuz-c'heot, treuz-ieot, s. m., tr. «Chiendent, herbe aux chiens.» ●(1879) BLE 168. Cynodon digité. (C. dactylon.) Treûz-iéod.
●(1908) FHAB Mae 138. peur-zisc'hriennet an treuz-ieot. ●(1922) FHAB Eost 240. ne zave netra war ar c'hrec'hennou-ze nemet mollesk ha treuziad hag a blege dindan ar barrou avel diroll. ●(1923) FHAB Genver 32. evel an treuzyeot (louzaouen-ar-c'hi, gwein). ●(1931) KANNgwital 338/14. evel an treuz-yaot en eun dachenn douar. ●(1983) PABE 193. (Berrien) treuzgeot, tr. «chiendent.»