tailheris

m. –où Taillis.

●(1744) L'Arm 375a. Taillis, tr. «Taillerisse.. eu. m.» ●(17--) VO 65. un tailleriss stanq ha tihoél.

●(1849) LLB 1677. Un dailleriz digor ha karget a lezeu.

●(1934) BRUS 262. Un taillis, tr. «un dailleris.»