Devri

tagañ / tagiñ .1

tagañ / tagiñ .1

v.

I. V. intr.

(1) Suffoquer.

(1499) Ca 191b. Suffocaff et tagaff tout vng ibi vide.

(2) (en plt de la voix) S'étrangler.

(1879) ERNsup 167. Tagañ ra ar vouez, la voix s'arrête, T[ré]vérec, Gur[unhuel].

(3) Tagañ gant ar sec'hed : avoir très soif.

(1907) DIHU 25/415. Tagein e hran get er séhed ! ●(1971) LIMO 27 novembre. taget on get er sehed.

►sans compl.

(1941) DIHU 357/232. Deu var rézin e ra er vestréz dein aveit dispelhein me séhed ha grad e ouian dehi, rak tagein e hran.

(4) S'étrangler, s'étouffer (en mangeant, en riant, de maladie).

(1732) GReg 376b. S'étrangler en mangeant, tr. «Taga gad un tamm.» ●376b. Puisse-tu t'étrangler, imprécation, tr. «ra dagui

(1849) LLB 1549. Mar guélet ged klinwed ul lon é tal tagein.

(1902) PIGO I 209. An otro a grogaz eur c'houad c'hoarzin ennan, ken e oa dare d'ean tagan. ●(1955) VBRU 62. ken prim all e vije bet taget gant ar fent.

II. V. tr. i. Tagañ d'al labour : se mettre au travail.

(1909) FHAB Du 343. tagomp d'hol labour a galon vat.

III. V. tr. d.

(1) Étrangler.

(1499) Ca 192b. Tagaff. g. estranglier. ●(c.1500) Cb. Tagaff. gal. estrangler. ●(1580) G 480. Peauryen goac a taguer hep esper quertery, tr. «Les pauvres faibles, on les étrangle sans espoir de pitié.»

(1732) GReg 376b. Étrangler, tr. «Taga. pr. taguet. Van[netois] tagueiñ. pr. et.» ●(1744) L'Arm 145a. Etrangler, tr. «Taguein.. étt

(1876) TDE.BF 600b. Taga, v. a., tr. «Etrangler, étouffer, suffoquer, dévorer, parlant des bêtes féroces ; assaillir ; p. et

(1907) VBFV.bf 74a. tagein, v. a., tr. «étrangler, étouffer.» ●(1910) EGBT 26. tagan, tr. « étrangler. »

(2) Attaquer.

(1878) EKG II 29. taga a reaz pevar zoudard.

(1911) SKRS II 125. An eil a velas he gorf taget gant al lorgnez.

►absol.

(1873) FHB 463/364a. an hini ne glask nemet taga ha distruja.

(3) sens fig. [au passif] Commencer, entamer.

(1867) FHB 118/108a. Cousgoude e laboure goualc'h he galon evid asten al labour taguet gand he vestr.

(4) Accaparer.

(1908) PIGO II 79. Lez eun dra bennak gant ar re-all. Arabad eo d'ar memes hini tagan tout !

(5) Envahir.

(1982) PBLS 81. (Sant-Servez-Kallag) taged eo ar park gand onkl, tr. «le champ est envahi d'avoine à chapelet.»

(6) Dévorer, engloutir.

(c.1500) Cb. [tagaff] trangulo / las. g. trangloutir. b. tagaff.

(1659) SCger 44a. deuorer, tr. «taga.» ●173b. taga, tr. «deuorer.» ●(1732) GReg 284b. Devorer, étrangler, tr. «Taga. pr. taguet

IV. V. pron. En em dagañ.

(1) V. pron. réfl. S'étrangler.

(1732) GReg 376b. S'étrangler, tr. «Hem daga. pr. hem daguet. Van[netois] him dagueiñ

(2) V. pron. réci. S'attaquer.

(1869) SAG 13. Arabat enem daga nag enem facha, va mignoun, evit ken-nebeut a dra. ●(1872) DJL 44-45. N'ouzer ket ato piou eo ar guella deuz ar re ve o n'em daga etrezo o klask moueziou.

(1919) BUBR 3/65. ez eus milierou tud oc'h en em daga ouz sklêrder an tennou.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...