f. –où, rec'hell
I.
(1) Rocher.
●(1633) Nom 251b. Saxum, petra : caillou, pierre grande : rochel mæn, mæn bras. ●252b. Silex : caillou : męn bras, rochel męn.
●(1728) Resurrection 1042-1043. an tempesto bras adeu da frigassin / Ar lest ous ar rochel. ●(1732) GReg 825a. Roche, tr. «Roc'hell. p. roc'hellou.»
●(1889) ISV 346. begou ar rec'hil-ze. ●405. eur roc'hel vraz.
●(1902) PIGO I 32. diou roc'hel vraz. ●(1903) MBJJ 41. Netra nemet rec'hel garo, warne banno touskan louet. ●(1933) MMPA 144. En despet d'an avel foll ha d'ar rec'hell treitour.
(2) Maen-roc'hell : rocher.
●(1659) SCger 169b. men roc'hel, tr. «grande pierre.» ●(1732) GReg 825a. Roche, tr. «mæn-roc'hell. p. mein-roc'hell.»
II. Kousket evel ur roc'hell : dormir comme un roc.
●(18--) KTB.ms 15 p 248 (T). Hag hi c'havas kousket evel ur roc'hel. ●(1869) KTB.ms 14 p 38 (T). N’am selaoues ket, hag e kouskes evel ur roc’hell !