adj. (en plt d'un cheval) Rétif.
●(c.1718) CHal.ms iii. restif, tr. «ahurtet, restif.» ●mon cheual est restif, tr. «restif é me marh, e leh mont é rauc, mont ara ardran, diauancein ara.» ●(1744) L'Arm 236b. Restif, tr. «Réstihuë.»
●(1904) DBFV 196a. restiù, tr. «rétif (l'A.).» ●(1935) BREI 437/2b. ristu e oa e varc'h : kement e teue a-drenv ha mac'h ae war raok.