adj.
(1) Qui glisse.
●(1633) Nom 31b. Equus cespitator, suffossus : qui n'est seur du pied, tresbuchant : march risclus, na ve quet assuret á troat.
(2) Glissant.
●(1659) SCger 62b. glissant, tr. «risclus.» ●169b. risclus, tr. «glissant.» ●(1710) IN I 253. un hent dies ha risclus. ●(1732) GReg 460a. Glissant, ante, tr. «risclus.»
●(1838) OVD 176. haval doh perhinderion péré, én henteu diæz, rust ha risclus, e hum zalhe dourne-oh-dourne, eit hum apoéein ha quêrhet guet mui a assurance. ●(1849) LLB 195-196. Un aral (…) / E sten laseu risklus dalhet get spleiteneu. ●1202. saillal ar er ponteu risklus.
●(1907) VBFV.bf 66a. risklus, adj., tr. «glissant.»
(3) Risqué, dangereux.
●(1659) SCger 36a. dangereux, tr. «risclus.» ●(1732) GReg 243a. Dangereux, euse, tr. «risqlus.»
●(1839) BESquil 316. én ur amzér quer risqlus. ●(1866) LZBt Gouere 159. pegen bec'hiuz ha pegen riskluz eo al labour-ze. ●(1874) TLK 20. Ni zo kontant, gant ma ri an dourn... Ober an dourn, er c'hoari-man, a zo risklus, pa c'hoarier a-enep kalz : daou pe dri daol kollet a zo a-walc'h evit kas an den d'ar bern. ●(1877) EKG I 17. ober a galoun vad ar veach, n'euz forz peger riskluz oa. ●(1877) BSA 224. en he amezegez ez eus calz a reier risclus bras evit al listri. ●(1878) EKG II 233. Ar pez a zo guir eo e talc'haz ar vicher riskluz-se, ker riskluz ma c'helle he c'has d'ar maro.
●(1929) MANO 21. Riskluz eo mont er garg-ze.