v. cf. riklañ / rinklañ
I. V. intr.
(1) Glisser.
●(1499) Ca 176a. Risclaff g glincier / escolorgier. ●(c.1500) Cb 14b-15a. g. entrer comme coleuure. b. risclaff.
●(1659) SCger 62b. glisser, tr. «riscla.» ●101a. ramper, tr. «riscla.» ●169b. riscla, tr. «glisser.» ●(1732) GReg 460a. Glisser, tr. «risqla. pr. risqlet. Van[netois] risqleiñ.» ●(1790) MG 349. A boén é hoai ean oueit én é ulé, ma santas arre el langir hac el liñcèll é risclein a ziar é gein.
●(1910) MAKE 17. Emichanz e droad a risklas, e zaouarn ne oant ket krog mad awalc’h.
(2) Fauter.
●(1838) CGK 22. Mar chanç da veur a blac’h risqla.
II. V. pron. réfl. En em risklañ e : s’introduire, se glisser dans.
●(1838) OVD 141. mar arrihue guet er si-zé hum risclein én hur halon.