m.
(1) Surcharge, accablement au physique.
●(1931) VALL 5a. Accablement, tr. «re-vec'h m.» ●27b. qui a une charge anormale, tr. «re-vec'h d'ezañ.» ●717b. Surcharge, tr. «re-vec'h m.»
(2) Bezañ revec'h da ub. : porter qqc. de trop lourd.
●(1869) HTC 63. eur pez bodad-rezinn hag a ioa re veac'h da eun den.
(3) Bezañ, kaout revec'h da ub. : excéder les forces de qqn.
●(1879) BMN 86. mes beva heb carantez Doue a oa re vec'h dezhan. ●213. Dom Michel en doa re vec'h da eun den e kear Douarnenez.
●(1907) FHAB Genver/C'hwevrer 2. re vec'h e vije bet d'in breman.
(4) Kaout revec'h gant udb. : supporter qqc. de trop lourd.
●(1907) PERS 155. kroaziou em boa, evel re veac'h em boa gantho.
(5) Dougen revec'h : porter qqc. de trop lourd.
●(1936) LVPR 101. arabat ober labourou re denn, arabat dougen re veac'h.