reutaat

v.

(1) V. tr. d. Gonfler (une bourse).

●(1872) DJL 26. Da reutaat ialc'h Bourhiz n'eusomp kavet ah hent.

(2) V. pron. réfl. En em reutaat : se raidir.

●(1907) AVKA 150. Hag ar bugel neuze a youc'h (…) hag a n-am reuta.