Devri

reder

reder

m. –ion

I.

(1) Coureur à pied, cycliste, etc..

(1732) GReg 224b. Coureur, tr. «Reder. p. redéryen. Van[netois] ridour. redour. pp. yon, yan

(18--) KTB.ms 14 p 247. d'ann heur laret, a em gav ann daou reder er par.

(1941) ARVR 25/3a. eur redadeg kezeg-houarn evit gwelout piou an hini a oa gwella reder ar Frañs.

(2) Fréquenteur (en mauvaise part).

(1803) MQG 9. Reder an toullou fall, pe furcher an davarn.

(1916) KZVr 167 - 14/05/16. Eur sk[l]anker, eur reder tavarniou.

►absol.

(1849) LLB 1972. ur vanden riderion.

(3) Coureur de jupons.

(1912) MMPM 131. Mezvier ha reder, e ren eur vuez diroll ha lubrik.

(4) Homme qui ne tient pas en place.

(1790) MG 80. disprisein e rér er ridour, péhani ne zalh é gobr er bet.

(5) Vagabond.

(1659) SCger 122b. vagabond, tr. «reder.» ●(1732) GReg 224b. Coureur, vagabond, tr. «(Van[netois] ridour. p. yon) H[aute] C[ornouaille] reder. p. redéryen.» ●(1744) L'Arm 394b. Vagabond, tr. «Ridour.» ●(1767) ISpour 259. ne ver quet quenn obliget é quevir er riderion, el é quevit er-ré ag er harter. ●(1790) Ismar 93. Ne vér quet obliget de rein d'er riderion.

(1870) FHB 309/381b. n'eus ket izom a rederien aman.

(6) =

(1919) BUBR 10/267. Ar Guehennec, a oa reder er seizvet kompagnunez.

II. [empl. comme épith.]

(1) Errant, itinérant.

(1903) LZBg Gwengolo 205. Chetu mé bremen misionér ridour !

(2) Maen-reder =

(1934) MAAZ 13. Hag ean oeit d'el len de dennein tokadeu deur de durel ar er molajeu hag ean d'ou diskarg é lagad er maen ridour.

(3) Las-reder : cordon.

(1659) SCger 33a. las courant, tr. «laçç reder.» ●(c.1718) CHal.ms i. un las courant, tr. «ul lacç reder.» ●(1732) GReg 224a. Las courant, tr. «Laçz-reder

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...