Devri

rebech .1

rebech .1

m. –où

I.

(1) Reproche.

(1499) Ca 173a. Rebreg. g. reproche. ●(1575) M 1731. an rebeig, han breig, tr. «le reproche et le tort.»

(1659) SCger 15a. blasme, tr. «rebech

(1838) OVD 29. rebreicheu a hou couciance. ●(1847) MDM 398. sikaniou, ienien, rebechou. ●(1857) HTB 103. kalz a rebechou hag a voaperez. ●(1861) BSJ 124. er memb rebreiche.

(1907) VBFV.bf 65a. rebrech, m. pl. eu, tr. «reproche, remords.» ●(1907) PERS 71. ne vije ganthan morse a rebechou. ●238. ober d'ezhan rebechou. ●314. na var he vuzellou an distera rebech. ●(1911) SKRS II 112. Ar rebech-se a ieas ken doun e kaloun ar mevel. ●(1921) PGAZ 32. rebechou c'houero. ●(1927) LZBt Genver 16. Pedennou, rêzoniou, rebechou, aspedennou. ●(1949) KROB 10/1. rei tro d'eur rebech bennak.

(2) Sevel rebech en ub. : se reprocher qqc.

(1855) MAV 18-19. gwell e ve gan-en mervel gant ann naoun evit kaout eur pez arc'hant ma savche rebech enn-oun, tr. «si ma conscience devait me le reprocher.» ●(1862) JKS 376. netra a gemend a lakafe da zevel rebech enn-hoc'h.

II. An eil billig o chakad rebechou d'ar billig all : voir pillig.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...