Devri

ral

ral

adj. & adv.

I. Adj.

A. Attr.

(1) (en plt d'un phénomène) Rare.

(18--) SAQ I 335. Menec'h, soeurezet, tud devot, ral e ve du ho zal.

(1900) MSJO 242. ral eo ma sonjont en eürusted parfet. ●(1902) MBKJ 186. Brud vad an den, eur wêch kollet, ral ma c'heller he c'haout en dizro. ●(1909) FHAB Kerzu 357. Ral eo e kollfe ar C'houarnamant dirak ar varnerien. ●(1909) KTLR 71. n'euz ket kalz a anavezfe anezhan, rag n'eo ket ral, guisket a aour hag a berlez. ●(1915) HBPR 163. Mez râl oa ma kavet anezo. ●(1958) ADBr lxv 4/520. (An Ospital-Kammfroud) Ral : adv. – Pas courant, pas ordinaire, rare (en parlant de phénomènes) : Ral eo gweled erh war an douar pad eu ar miz mê. Quand on veut préciser que les unités d'un ensemble sont rares, on fait usage de rouez.

(2) (en plt de choses dénombrables) Rare, comme il en est peu.

(1909) FHAB Kerzu 353. Feiz ha Breiz hen deus mignonet râl ; e vevans hen deus evit netra diganto.

(3) Kavout ral : trouver beau.

(1868) FHB 156/410b. Assa, Aotrou, ral e caven pep tra

B. Épith.

(1) Ur pezh ral : une chose rare.

(1872) ROU 99a. Rareté, tr. «pez ral.» ●(1879) BMN 212. Eur guir vignon a zo eur pez ral var an douar.

(2) (en plt de qqn) Exceptionnel.

(1924) BILZbubr 43-44/1029. Kroc'hen kurunou ! Eur pôtr ral Bilzig pa lavaran d'ec'h !

II. Adv.

A. Exceptionnellement.

(1838) CGK 16. Diboanyus ral e zeo arstad.

B. Loc. adv.

(1) Ral a wech : rarement.

(1906) KANngalon Mezheven 123. darn ne deont nemed ral a vech. ●(1911) SKRS II 30. ne gouesfemp nemet ral a vech.

(2) Dre ral : rarement.

(1868) FHB 160/29a. ne zigor he ginou nemet dre ral, evit flipata tad, mam, breur, c'hoar… ●(1868) FHB 203/372a. ne vije mui distroet d'ar gear nemet dre ral.

C. Adv. intens. Très.

(1909) FHAB Meurzh 76. an oll dud (…) a azezaz koumpez ral. ●(1920) AMJV 19. Eaz ral e vezo. ●(1924) BILZbubr 41/949. Fonnus-ral ec'h et gant hoc'h hent. ●(1924) BILZbubr 46/1089. Brao ral an ôtrou Beskont. ●(1925) BILZ 137. diês ral da zibuni. ●(1925) BUAZmadeg 459. tec'het kuit eaz ral.

III. [empl. comme subst.]

(1) Ur ral (+ v. bezañ) il est rare de, que.

(1827/29) VSA 315. eur rar a voa dean cousqued en e voele.

(1913) FHAB Kerzu 372. Aman e ve eur ral kaout eur beleg. ●(1915) HBPR 178. Eur ral e ve d'eomp en em velet mui er bed-ma. ●(1954) VAZA 170. tapout a rae betek o bandenn ar c’hizennoù aour, rak ur ral e veze kejañ gant un duardez. ●(1957) AMAH 23. Ur ral e veze e welout divezv.

(2) [en fin d'énoncé] =

(1868) FHB 203/371b. eul labourer coz, a blij din-me eur ral.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...