v. tr. d. Raboter.
●(1499) Ca 172a. ga. raboter planer. ou appennir. b. rabotat. ●(1633) Nom 196a. Rancina : rabot : rabot da rabotiff.
●(1659) SCger 100a. raboter, tr. «rabota.» ●(1732) GReg 775b. Raboter, unir avzzc le rabot, tr. «Rabodta. pr. rabodtet. Van[netois] rabodteiñ. rabodtat.»
●(1906) HIVL 140. ean e rid d'é vased labour, e gemér ur blanken vras hag hum laka d'he rabotat. ●(1907) VBFV.bf 64a. rabotat, –ein, tr. «raboter.»
►absol.
●(1912) BUEV 66. é feutein koed, é rabotat. ●(1955) STBJ 91. an Derreina oa oc'h heskenna pe o rabota.