punet

adj.

(1) Enroulé.

●(1849) LLB 23. Er huinien, punet én dro d'er gué brasan.

(2) sens fig. Emporté.

●(1861) BSJ 241. n'ou devou quet er chagrin doh ou gùélet é vout gronnet idan er mangoérieu a Jerusalem réset ar ou hain, nag é vout peunet ér maleuriou e gouéhou abrest ar nehi.