v. intr.
I. (religion) Pécher.
●(1499) Ca 154a. Pechiff. g. pechier. ●(1557) B I 332. pechiff ouz Doe an roe pur, tr. «à pécher contre Dieu, le saint roi.» ●(1612) Cnf 48b. Pechiff à greont yuez pa na souciont enclasq hac eo so iust an caus pé n'en deo quet.
●(1659) SCger 163a. pec'hi, tr. «pecher.» ●(c.1680) NG 441. Dun miret a pehin. ●456. Na rant cas a pehou. ●963. Cessamp ol a pehign. ●(1732) GReg 706a. Pecher, faire un peché, tr. «Pec'hi. pr. pec'het. Van[netois] peheiñ. pr. pehet.»
●(1866) FHB 69/131b. pec'het hor boa enep hor breur.
II.
(1) Dire des jurons.
●(1867) FHB 148/348a. o pec'hi, o nondeal, o toubleal. ●(1878) EKG II 29. Ar zoudard (…) a bec'he goasoc'h eget biskoaz. ●138. pec'hi ha sakreal a reant.
●(1982) PBLS 640. (Sant-Servez-Kallag) pec'hiñ, tr. «dire des jurons.»
►[empl. comme subst.]
●(1878) EKG II 91. Var ar pec'hi oant tud dibab.
(2) Pec'hiñ war ub. : injurier qqn.
●(1882) BAR 176. Caer ho deuz ar vistri (...) pec'hi var ho zud.
●(1923) KNOL 311. pa glevas, en eur park, eur plac'h youank o pec'hi war he zaout.
(3) Pec'hiñ ouzh ub. : injurier qqn.
●(1878) EKG II 88. O komz en eur zakreal hag en eur bec'hi ouc'h unan euz he gamaraded.