m. –ion
(1) Officier (qui a un office, une charge, une fonction).
●(1499) Ca 148. Officer. g. officier. l. hic officiarius. ●(1633) Nom 284b-285a. Palatina officia, dicuntur, quos aulicos officiales nominant : les officiers d'vn Empereur ou d'vn Roy : officeryen vn Impalaez (lire : impalaezr) pe vn Rouè.
●(1732) GReg 671a. Officier, qui a une Charge, tr. «Oviçzer. p. oviçzéryen. Van[netois] Offiçour. p. eryon.»
(2) (domaine militaire) Officier.
●(1732) GReg 671a. Officier du Roy, tr. «Oviçzer ar Rouë.» ●(1792) HS 113-114. Ean e gommançass lezel é officerion d'obér enn é léh.
●(1847) FRV 287. Ganet enn Normandi, e oe tro-e-tro manac’h, soudard, soudard-amzent, mordead, hag ofisour war eul lestr preizer. ●(1859) MMN 68. Daou officeur. ●(1878) EKG II 88. eun tammik ofiser bian. ●(1894) BUZmornik 211. He dad a ioa offiser.
●(1928) LEAN 11. Danset am eus gand eun amparfal a ofiser. ●(1932) BSTR 1. Mab e oa da eun Ofiser. ●(1957) AMAH 53. diwar an dek ofiser hag an dek jubennour deut eus La Courtine.
► (Par dérision) Ofiserig.
●(1955) VBRU 30. A-greiz-holl e tiredas un ofiserig herr warnañ hag eñ da vlejal ken ma vouboue gwer ar prenestroù.
(3) (religion) Officiant.
●(1732) GReg 671a. Officiant, celui qui officie, tr. «Oviçzer. p. Oviçzéryen.»
●(1877) FHB (3e série) 7/54a. an offiser a zo bet hano anezhan. ●(1880) SAB 63. An ezansi-ma, a ra an ofisseur eb lavaret pedenn ebed.
●(1910) MBJL 151. kannad ar Pab (...) a vo an ofiser.