m.
I. (anatomie)
(1) Moelle.
●(1633) Nom 14a. Medulla : mouëlle : an mel an esquern.
●(1659) SCger 159a. mel ascorn, tr. «moelle de l'os.» ●(1732) GReg 630a. Moele, la moële des os, tr. «Mèl. mèl asqorn.» ●La moële lui boüillira dans les os, tr. «Birvi a rayo ar mèl èn e æsqern.» ●(1790) PEdenneu 193. ér mél a me ésquern. ●(17--) EN 2819. quen a lamb ar mel a esquern edif vorsed, tr. «au point que la moelle jaillit des os de ses cuisses.»
●(1906) HIVL 158. ér mél ag é liùen-gein. (…) ne oé ér mél eskern droug erbet.
(2) Cervelle.
●(1787) PT 83. Coronet guet er spèrn zo plantet bèt er mél.
●(1818) HJC 353-354. bèd er mèl à i ben. ●(1829) CNG 105. E bèn gronnet a zrein bet er mél plantet. ●(1867) BSSo 19. er mél ag é bèn.
●(1906) HPSA 54. dakorein e hré memb er mél dré er gouli. ●(1925) DIHU 166/255. dizoleit mél é ben.
II. (botanique) Sève.
●(1633) Nom 15a. Succus : suc, seue : an mel, me (lire : pe) an ius.
●(1732) GReg 863b. Seve, suc ou graisse de la terre qui de la racine des plantes & des arbres monte jusqu'au extremitez deux fois l'an, en Mars, & en Août, tr. «H[aute] Cor[ouaille] mèl. Van[netois] meel.»
III. Bezañ ... betek mel e eskern : être… de bout en bout, complètement.
●(1909) NOAR v *J. Dirlem-Ar-Braz. Breizad eo betek mel e eskern ha kristen betek goueled e ene. ●(1909) NOAR 141 (L) K. ar Prat. Ar glao o veza deuet da goueza evel ma ra e Breiz-Izel, munut, stagus, hor sent, trempet bete mel o eskern a jomas a-zav er geriadenn. ●(1926) FHAB Kerzu 442 (T) E. ar Moal. Er skol laïk eo red kaout mistri hag a vo laïk, ha laïk betek mel o eskern, betek beza digristen...