lagoutaer

m. –ion Buveur d'eau de vie.

●(1903) JOZO xi. é kov ur lagoutér. ●xiii. Pen dé guir, mem broiz kèr, é vé bet diskoarnet elsé er vèuerion, petra e vehé get groeit d'ur lagoutér ? ●(1905) DIHU 4/61. Eit er Lagouterion.