v.
I. V. tr. d.
(1) Conseiller (qqn).
●(1499) Ca 53b. Cusuliaff. g. conseiller. ●(1557) B I 748. men quelenno / Hac en cusulyo, tr. «je l'instruirai (…) et je lui donnerai des conseils.» ●(1612) Cnf 47a. é cusulyaff da ober vn drouc bennac.
●(1732) GReg 199b. Conseiller, donner conseil, tr. «Cusulya. pr. cusulyet. cusula. pr. cusulet. Van[netois] cusulyeiñ.»
●(1877) EKG I 256. kuzulia a reaz eur pennadig he zoudarded.
►absol.
●(1911) BUAZperrot 305. goulenn kuzul digant unan hag a zo goest da guzulia ervat.
►[au passif]
●(1855) GBI II 506. Gant an diaoul 'oa kuzuillet, tr. «C'est le démon qui le conseillait.»
(2) Concerter.
●(1732) GReg 190b. Concerter bien un affaire, tr. «Cusulya èr vad un æffer.»
II. V. tr. i. Kuzuliañ da ub. : conseiller à qqn.
●(1612) Cnf 39b. dleout à gra en mat cusulyaff, ha persuadiff de bastardet antren en Religion.
III. V. intr. Kuzuliañ diwar-benn : parler au sujet de qqc.
●(1925) BILZ 155. ar vartoloded, bodennet dindan ar weenn dilh evit kuzulia diwar-benn dimei Janedig.
IV. V. pron. réci. En em guzuliañ : se concerter.
●(1847) FVR 313. d'ar mare ma tlient muia en em guzulia. ●(1869) FHB 243/266b. Epad (…) ma en em guzuille en eul leac'h difennourien an Iliz.
●(1935) VKST Du 391. ar re zesketa war skianchou Doue a en em guzulias etrezo.