m. –où
I.
(1) Salive, crachat(s).
●(1464) Cms (d’après GMB 131). Crang, crachat. ●(1499) Ca 50a. Crag. g. crachat. ●(1633) Nom 15a. Excrementum oris, saliua, suptum : saliue : craing, halu, halo.
●(1659) SCger 34a. crachat, tr. «cranch.» ●(c.1680) NG 1721. Guet jotadeu ha crachë. ●(1727) HB 103. ouz e Faç truezus / E taolent o c'hranch dongerus. ●(1732) GReg 230b. Crachat, tr. «Crainch.» ●Les crachats, tr. «Ar c'hrainch. ar c'hrainchou.»
●(1876) TDE.BF 372a. Kraiñch, s. m., tr. «Crachat.» ●(1880) SAB 176. Gant un tamic douar ha crach.
●(1905) IVLD 15. ar c'hranch, e leac'h beza ruz goad, a deuaz da veza du. ●(1910) EGBT 50. krach, tr. «m. salive.» ●(1915) MMED 299. goloet a granch hag a c'hoad.
●(2005) SEBEJ 133. (Ar Yeuc'h) un peu de salive, eun tamik cranch.
(2) Bezañ atav krañch-krañch : crachotter.
●(1732) GReg 230b. Il ne fait que crachoter, tr. «E ma atau crainch-crainch.»
II. Bezañ berr e grañch : avoir soif.
●(1877) FHB (3e série) 3/23b. Jakez a ioa berr he granch ha ne c'houlenne ket vel eget ober eun astenn-gouzoug var eur banne mad a vete.
●(1908) FHAB Du 347. An eil hag egile oa ber o c'hrench; ne gemerchont ket soken amzer da drinka, en eur lonkaden ar banniou a zo evet.