adj.
I. Attr./Épith.
(1) Aimable, affectueux.
●(1499) Ca 32a. Carantezus. g. amable.
●(1710) IN I 432. gant un aoulagat carantezus.
●(1889) ISV 273. Nag hen a ioa carantezus va mam, an hini zo eat gant Doue !
●(1906-1907) EVENnot 20. (Priel) Eur bugel karanteüs e hennez, tr. «aimant, qui s’attache.» ●(1942) DHKN 62. Nag eurus e oent er merhed-sé hag e gavè paotred iouank digras ha hep si, de laret dehè komzeu ker braù ha ker karantéus.
(2) Charitable.
●(1659) SCger 22b. charitable, tr. «carentezus oc'h.» ●135b. carentezus, tr. «charitable.» ●(1727) HB 593. C'hui so mad ha carantezus. ●(1732) GReg 153a. Charitable, qui est prompt à assister son prochain, tr. «Carantezus ê qêver e hentez.» ●522b. Incharitable, tr. «Digar. nep ne deo qet carantezus ê qêver e hentez. didrugaresus. criz.» ●(1792) CAg 61. Crechenion carantéus.
●(1849) LLB 147. O tad karantéus e chom é lein en né. ●(1869) KTB.ms 14 p 129. aluzon ann dud karantezuz. ●(1877) EKG I 107. An dud vad ha karantezuz-se. ●(1878) BAY 19. Karañtéus, tr. «Plein de charité.» ●(1878) EKG II 73. eur Rouanez ker mad ha ker karantezuz.
●(1922) EOVD 294. Nag amiaplet é bout frontal, karantéus.
(3) Bezañ karantezus ouzh ub. =
●(1728) Resurrection 2570. Aso caranteus ous ehol vugalle.
●(1880) SAB 222. oc'h euz c'hoant e veen carantezuz ouz ar Verc'hez.
II. Adv. Avec amour, amabilité, affectueusement.
●(1880) SAB 171. difazia carantezuz ar re a ve fazied. ●231. Jesus a rebechas deza carantezuz an discredi-ze.