v.
I. V. intr.
(1) Causer, parler.
●(1727) HB 246. causeal ha caquetal an eil-re gant o-hentez. ●(1732) GReg 141a. Causer, parler, tr. «Causeal. pr. causëet.»
●(1876) TDE.BF 322a. Kaozeal, v. n. C[ornouaille], tr. «S'entretenir, causer.» ●(1877) EKG I 74. Ehan da farsal, Per, ha kaozeomp da vad. ●221. C'houi a zo farserien hag a zo brao d'ehoc'h kaozeal. ●(18--) SAQ I 410. arabat kozeal na c'hoarzin.
●(1907) PERS 71. goude beza bet eur pennad o kaozeal ganthan. ●(1909) FHAB Here 306. kaozeal er yezou-ze diderm ha difazi. ●(1924) SBED 9. kaujal a Bont-Monjoé.
(2) Kaozeal ouzh ub. : parler, s'adresser à qqn.
●(1907) AVKA 103. karout a rafent kaozeal ouzoc'h. ●(1920) FHAB Genver 204. Jozek (...) a zalc'he da gozeal outan e unan.
(3) Kaozeal kraoñennek : parler en grasseyant les «r».
●(1866) BOM 30. Kaozeal a ra kraouennek, tr. «Il parle en grasseyant.»
(4) Kaozeal tanav : parler d'une manière insinuante.
●(1872) ROU 89. Insinuant, tr. «a gaoze tano.»
(5) Kaozeal garv : parler rudement.
●(1890) MOA 452b. Son langage est rude, tr. «garo e kaoze.»
II. V. pron. réci. En em gaozeal : se parler.
●(1872) ROU 45. en em gaozeal, tr. «se parler mutuellement.»