v.
I. V. tr. d.
(1) Crotter, salir.
●(c.1500) Cb 83b. [fanc] g. embouer. b. caillaraff.
●(1659) SCger 35a. croter, tr. «caillari.» ●135a. caillara, tr. «crotter.» ●(1732) GReg 107a. Salir de bouë, tr. «cailhara. pr. cailharet» ●237b. Crotter, salir de bouë, tr. «Cailhara. pr. cailharet.» ●(1752) PEll 110. Caillara, croter. Participe Caillaret, croté.
●(1872) ROU 103b. Souiller, tr. «caillara.» ●(1876) TDE.BF 313b. Kaillara, v. a., tr. «Crotter, salir de boue.» ●(1894) BUZmornik 595. hema a gaillaraz he bleo d'ezhi.
●(1900) ANDP 5. Pep danvad kailharet en deve c'hoant da gailhari ar re-all. ●(1906) KANngalon Here 225. Kaillara 'rin va dillad, ma soublan etouez ar pri.
►[au passif] Bezañ kailharet diouzh : être sali par.
●(1860) BAL 11. a pa ne douchfe outa [ar bed] nemet begou e dreid, neket evit miret na ve caillared diouz ar boultren.
(2) Transformer en boue.
►absol.
●(1889) ISV 445a. Diouz eur c'hostez heol o para / Diouz eun all glao o caillara.
(3) sens fig. Souiller moralement.
●(1906) BOBL 24 février 75/1a. kaillari santelez ha didorridigez an demezi kristen. ●(1908) FHAB Mae 134. kaillara ha saotri o ene.
II. V. pron. réfl. En em gailharañ : se salir.
●(1869) HTC 128-129. delc'her mad d'ar feiz, ha da viret outhan d'en em gaillara ha d'en em sclabeza dre ar pec'het.