m. –ed
I.
(1) Vaurien.
●(1818) HJC 124. n'en d'e meit ur haille ac ur laire. ●(1844) LZBg 2l blezad-1añ lodenn 14. Mar dès én ur barræs ur hail benac.
●(1907) VBFV.fb 77a. polisson, tr. «kaill, m. (pl. ed).»
(2) [sens coll.] Ar c'hailh : la canaille, les pauvres.
●(1916) LILH 14 a C'hwevrer. er haill n'hell ket choèj, èl ma larér ! ●(1917) LILH 27 a C'hwevrer. Goulennet get me zad er péh e senefi just : er haill n'hel ket choéj. Geton em es disket en dra-sé. Er laret e hrè a pe ne vezè ket de choéj étré deu dra. "Er haill n'hel ket choéj, larè Paotr Doué". En dra-sé e ven laret : er peur n'hel ket bout milzin.
(3) C'hoari e gailh : se comporter en vaurien, en canaille.
●(1910) ISBR 244-245. Ino e oé Gui Eder La Fontenel e hoari é gaill. ●(1937) TBBN 74. aveit hoari é gaill èl ma plijé geton.
II. Mont da glask kailh : courir la prétentaine.
●(1942) FHAB Mae/Mezheven 171 (Ki) J.-L. Peron. Mont da glask kailh (en bigoudennie) = courir la prétentaine.