Devri

intañvez

intañvez

f. –ed

I.

(1) Veuve.

(1464) Cms (d’après GMB 205). Eyntaffes, veuve. ●(1499) Ca 74b. Eyntaues. g. vefue. ●(1580) G 305. Guercheset flam han yntaveset, tr. «De pures vierges et les veuves.» ●(1612) Cnf 64a. Eintaueset, hac Orphelinet.

(1659) SCger 123a. vesue, tr. «intânves.» ●(1732) GReg 957a. Veuve, tr. «Intâvès. p. intâvesed. intañvès. p. intañvesed.» ●(1744) L'Arm 116a. Douaire, tr. «Derderann, qùitte a zélé, a zifforhérr d'unn intanhouéss, eid hi han buhé, ar danné hi Deinn.» ●(17--) TE 301. en intanvézèt hac en énévadèt.

(1818) HJC 289. hrac i sigur ma hrehet pedenneu hire, hui e zironge tièr enn intanveset. ●(1878) EKG II 177. Mari Krac'h a joumaz intanvez gand he femp krouadur. ●(1879) GDI 186. En intanvès Judith.

(2) Intañvez Yann ar bev : veuve joyeuse.

(1943) FHAB Meurzh/Ebrel 269. Intanvez Yann ar Beo (en bigoudennie) = veuve joyeuse : la femme à laquelle s'applique cette expression est en réalité veuve puisque son mari est mort, mais elle se console auprès d'un autre homme oubliant facilement la mémoire de son conjoint.

II. Labour intañvez : mauvais travail.

(1912) MELU 406. Labour intanvez, tr. E. Ernault «Travail de veuve (mauvais).» (1994) BRRI 10. Labour-intañvez oa graet amañ gant an tredaner.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...