v.
(1) V. tr. d. Instruire.
●(1790) MG 283. d'ou desssàu ha d'ou instrugein. ●(17--) TE 213. instrugein é sujité.
●(1821) SST v. eit instrugein er boble. ●(1841) IDH 290. hou ç'instrugein én hou toutanceu. ●(1879) GDI 15. instrujein er ré dihouïec.
(2) V. pron. réfl. En em instrujiñ : s'instruire.
●(1790) MG 115. Mæs gouiet erhad é vér dannét brahue eit en dout disprisét a obér hum instrugein.