adj. Indigne.
●(1612) Cnf.epist 7. indign d'an vrz à belleguyez. ●34. me Bellec indin hac ignorant. ●(1621) Mc 85. netra indign (…) ez ven indign.
●(1688) MD I 28. ar pec'het en doa rentet an den indin eus a pep seurt mat. ●(1727) HB 86b. guelet meur a gristen / Direspet en Ilis, / O tiscouri o c'hoarzin / O trei o phen ato, / en ur bostur indin / Evel tud divalo. ●192. Evit va béza quen indin / E rac'h dinn un seurt cousi. ●(1732) GReg 526b. Indigne, tr. «Indin.» ●(17--) ST 164. war eun tamall indin, tr. «sur une accusation infâme.»
●(1834) APD 65. Sellit evel ur grevanç indign an oll dromplerezou a rêr evit prena a uz d'ar priz leal.