f. –où
(1) Soupir.
●(1732) GReg 881b. Soupir, sorte de gemissement qu'on tire du fond du cœur, & qui sort par la bouche, tr. «C'huanadenn. p. c'huanadennou.»
●(1824) BAM 337. an oll desirou, an oll huanadennou. ●(1878) EKG II 269. Bep mare e klevet huanadennou e gouele Mari.
(2) Tennañ un huanadenn : pousser un soupir.
●(1834/1840) BBZcarn I 54. a pe zellan diouti tennant wuenadennou, tr. «Et quand je le regarde, je pousse des soupirs.» ●(1877) EKG I 19. he benn etre he zaou zourn, en eur denna eun huanadenn hir.
(3) Tennañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.
●(1954) VAZA 90. met un derzhienn spontus a oa gantañ ha tennañ a reas e huanadenn diwezhañ er c’harr dre dan war hent an ospital.
(4) Rentañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.
●(1877) BSA 34. poket a reas d'ezhi evit an diveza guech, hac e rentas he huanaden diveza. ●229. da renta en he gichen he huanadenn diveza.