Devri

hoskellat / hoskelliñ

hoskellat / hoskelliñ

v.

I. V. tr. d.

(1) Hocher.

(1744) L'Arm 36b. Branler, mouvoir, tr. «Hosquellein.. étt.» ●(17--) TE 435. Lorbour, e larènt-int dehou en un hoschellad ou fèn, te hum vantai a ræzein Tampl Doué hac a er sehuel arrè é tri dé, hum sauv enta bermen.

(1804) RPF 115. Hennont (…) e hochellai é bèn én ur zifronqual. ●(1818) HJC 359. Hint e hoehèlai (lire : hochèlai) ou ven, enn ur laret : « Va ! va, té péhani e zistruge tample enn Eutru-Doué ac ir hrebâtisse i tri dé.

(2) Bercer.

(1790) MG 184. dré forh ou hochellad, én ou laquér de durèl el leah ou devai quemérét.

(3) Ébranler.

(17--) TE 136. ean e grogas guet un dourn é peb pilér, hac ou hochellas quer creihue, ma couéhas en ti ar nehou.

II. V. intr. Vaciller, tituber.

(1896) HIS 42. er pilérieu e hochel getoñ, ha koéh e hra en ti abéh. ●(1896) HISger 2. Hochellein, tr. «osciller, chanceler.»

(1906) HIVL 138. Én ur hochellat ag en neu du. ●(1907) RNDL 27. Men diùar e hochell avel ré unan mèu. ●(1911) SPON 24. en ur hochellein. ●(1939) RIBA 20. Er ré dal e gerhè éañn hag er ré kam ne hochellent ket.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...