Devri

heurtat / heurtañ / heurtiñ

heurtat / heurtañ / heurtiñ

v.

I. V. tr.

A. V. tr. d.

(1) Heurter.

(1499) Ca 111a. Heurtaff. g. heurter. cotir. l. alido / is / si.

(2) Pousser.

(1877) EKG I 225-226. ar vagik vian a ruze var ar mor varzu ar Fourn, evel pa viche hortet gand sant Budoc, patrom Pospoder. ●(1878) EKG II 149. evel ma tle mousc'hoarzin an diaoul pa vez oc'h huala unan-bennag er pec'hed, hag ouc'h ouc'h hen horta var hent an ifern.

(1919) TOBB 16. heurta ar c'holonel varzu ar merc'hed.

(3) Pousser sur (qqc.).

(1878) EKG II 118. kaer em boa horta an or, ne zigore ket.

(4) Repousser.

(1915) HBPR 147. Tri bourreo a dosteaz, kerkent, evit diviska ar Roue. Horta a reaz anezho hag ec'h en em ziviskas he unan.

B. V. tr. i.

(1) Heurtat ouzh ub. : heurter, bousculer qqn.

(1792) BD 1865. na da heurtat ousin na da guemeret beu, tr. «et de me bousculer et de prendre ombrage ?»

(2) Heurtañ war : pousser sur.

(1883) MIL 264. ec'h en em lakejont da heurta var ar rojou gant ho daouarn.

(3) Heurtañ ub. diouzh an-unan : repousser qqn.

(1854) MMM 250-251. Qasi atao em-eus ê gontristet, ace vel en heurtet diousin.

II. V. intr.

(1) Chopper.

(1621) Mc 100. pere á guell bezaff occasion deomp da heurtiff.

(2) Pousser sur qqc. de toutes ses forces.

(1878) EKG II 117-118. Trei a riz va c'hein ouc'h an or, harpa a riz va daou zourn var bennou va glin, hag, er c'hiz-se, daoubleget, ec'h en em lakiz da horta ken na oan skuiz.

III. V. pron. En em heurtañ.

(1) V. pron. réci. Se pousser, se bousculer.

(1878) EKG II 110. An oll a dosteaz ouc'h an Aoutrou de Kerbanalek oc'h en em horta an eil egile.

(2) V. pron. réfl. En em heurtañ ouzh udb. : pousser qqc. de toutes ses forces.

(1878) EKG II 119. N'em boa ket gellet terri dor an iliz, kaer am boa bet en em dorta (lire : horta) out-hi.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...