Devri

hentiñ / hentañ .1

hentiñ / hentañ .1

v. tr. d. Fréquenter (un lieu, qqn), hanter.

(c.1500) Cb 9b. g. celuy qui habite aulcune chose qui appartient a habitude. b. nep a hent vn lech so da hentaff. ●(1621) Mc 17. Na hentet mui compaigunez hema, pe hennont. ●(1633) Nom 238a. Diuerticulum, diuortium : destour, destorse : henth distrò, henth na ve quet hentet.

(17--) TE 389. n’en doai biscoah hantét er Scolieu na studiét el Lezèn. ●(1732) GReg 184a. Commerser, avoir communication avec quelqu’un, tr. «Henti ur re.» ●186b. Frequenter les mauvaises compagnies, tr. «Henti ar goall goumpaignunezou.» 436b. Frequenter, tr. «Henti. pr. hentet.» ●Frequenter les gens de bien, tr. «Henti an dud onest.» ●Frequenter les danses & les ébats de nuits, tr. «henti ar festou-nos.» ●486a. Hanter, fréquenter, tr. «Henti. pr. hentet. Van[netois] Hanteiñ.» ●Hanter compagnie, tr. «Henti compaignuez.»

(1869) SAG 214. Lavarit d’in piou a hentit, a me a lavaro de oc’h piou oc’h.

(1902) PIGO i 32. an evned, war zeblant, na hentent ket al lec’h-ze.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...