harzhadenn

f. –où (Un) aboiement.

●(1877) EKG I 130. ho harzadennou. ●(1879) ERNsup 146. (c')harzadenn, aboiement, Corn[ouaille].

●(1902) PIGO I 62. pa loska ar c'hi eun harzaden skiltruz. ●148. harzaden eur c'hi klanvaet. ●(1914) DFBP 2a. aboiement, tr. «Herzaden.»