gwriziaouiñ

v. intr. S'enraciner.

●(1985) DGBD 60. ec'h astenn ar blantenn yaouank etrezek an traoñ evit mont da wriziaouiñ el lec'hid.

►sens fig.

●(1923) ADML 43. Feiz a ïoa o c'hriziaoui hag en Arvor hag e Breiz !