Devri

gwriziad

gwriziad

coll. Racines.

(1732) GReg 776a. Racine, partie terrestre de la plante, tr. «Van[netois] grouyenn. gouryen. pp. grouyad, gouryad

(1849) LLB 397. Pe vou glub er grouiad. ●655-656. Lod avel er hiriz, er prun hag el loré, / A ziar ou grouiad e blanten a nehué.

(1908) DIHU 34/59. Goudé en devout bénet get ur goutel-ben er grouiad dirol pé rè hir. ●(1913) AVIE 255. er figézen diséhet bet er grouiad anehi. ●(1921) BUFA 61. grouiad lezeu. ●(1934) BRUS 262. Une racine, tr. «ur hrouien, pl. grouiad. ur ourien, pl. gouriad

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...