m. (botanique) Vesce.
●(1820) COEt.ms. gwec, gweg. (d'après GMB 296). ●(1895) GMB 296. 1895 GMB. 296 trécorois gwek, gall. gwyg, du lat. vicium. 736 tréc. veus vesce cultivée (par opposition à gwek vesce sauvage, vesceron).
●(1936) BREI 456/1a. Pa gomzomp eus strogach da laza an drouk-louzou, gweg, piz-logod, hag all. ●(1971) BAHE 68/14. kollet an douar gant an onkl, ar gweg hag an treuzgeot.