Devri

gevred .1

gevred .1

m./f. (géographie)

I.

(1) Sud-est.

(15--) Cal 1. geuret «suest».

(1732) GReg 891a. Sudest, tr. «Guevred

(1849) LLB 534. mar tarh er gurun én tu doh er gevred. ●(1869) FHB 205/387b. da gant leo en tu all da Paris, var ar c'hevred deom-ni tud Breiz. ●(1869) FHB 229/156a. An avel a oa er c'hevret.

(2) Épith. Qui vient du sud-est.

(1464) Cms (d’après GMB 296). auel gueffret, vent de midi, l. auster. ●(1499) Ca 13b. auel gueffret ga. vent de midi.

(1659) SCger 130b. auel quevvret, tr. «vent d'Orient.» ●(1732) GReg 891a. Sudest, tr. « avel guevred

(1849) LLB 57. Pé d'en ahuel golern, pé d'en ahuel gevret. ●(1870) FHB 296/275b. an avel c'hournaouog hag an avel c'hevret.

(1979) VSDZ 73. (Douarnenez) Setu deut an avel da guitaat ar walarn, hag a teuemp re war ar c'hevart, tr. (p. 236) «Et voilà le vent qui quitte le nord-ouest, et nous faisions route trop au sud-est.»

(3) Su-c'hevred : sud-sud-est.

(1970) GSBG 345. (Groe) su-gevret, tr. «(f.) sud-sud-est.»

(4) War ar gevred da : au sud-est de.

(1869) FHB 205/387b. Lyon a zo etre dec leo ha pevar-ugent da vont da gant leo en tu all da Paris, var ar c'hevred deom-ni tud Breiz.

(5) (Fig. trivial) Mont er gevred : mourir.

(1913) DIHU 158/128. (Groix) Mont ér gevred, tr. «mourir.» ●(1919) DBFV.Sup 26a. mont ér gevred (trivial), tr. « mourir ».

II. Mont er gevred : mourir. Cf. roeñviñ er-maez, roeñviñ d'ar maez, roeñvat war gornôg, kas d'ar gornôg.

(1913) DIHU 158/128 (G-Enez Groe). Mont ér gevred, tr. Bleimor «mourir.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...