dret

adj.

I. Attr./Épith.

(1) Droit.

●(1659) SCger 145b. dret p. dridi, tr. «etourneau.» ●(1790) MG 360. d'en ineanneu e glasq en hènd drèd.

●(1844) LZBg 2^l blezad-1^añ lodenn 37. En hent drettan ha surran. ●(1857) GUG 17. aveit clasq en hent dret.

(2) Un peu gai.

●(1732) GReg 445b. Un peu gai, tr. «dret.»

II. Adv.

(1) Tout droit.

●(1790) MG 6. É hoh én hènd e gondui drèd d'inou. ●86. ean e yehai attàu drèd guet é hènd. ●241. monèt e rehèn drèd d'en ihuern, pe varhuehèn bermen. ●400. Ne vehai quet gùel de beb-unan monèt drèd guet é stèd , hemb clasq quemènt-ce a droyeu.

●(1984) HBPD 18. un hent (…) e gasé dret betak er velin.

(2) D'an dret =

●(1831) RDU 243. Guet ur règle e zeli ou hondui ol d'en dret.

(3) = (?) Directement (?).

●(1825) COSp 181. En Oræson mantal e hroér é dihue fæçon, unan dræt-cair, un aral diar-dro.