adj.
I. Attr./Épith.
(1) (en plt de qqc.) Beau, élégant.
●(1868) FHB 193/294b. e veler ouspenn tiez drant. ●(18--) SAQ I 309. toniou drant. ●(1883) MIL 176. Tour Landi a zo eus ar re goanta hag a zigass da zonch eus ar C'hreisker dre he zao drant ha mistr.
●(1903) MBJJ x. skrivet gant ho pluen drant ha skanv.
(2) (en plt d'un animé) Gai.
●(1732) GReg 445b. Gai, gaïe, qui est joyeux, éveillé, tr. «drant.»
●(1866) BOM 48. Ar peskik drant. ●(1878) EKG II 192. drant oa var he dreid, sounn enn he za. ●(18--) SAQ I 111. skanv ho c'houstians, drant ha (lire : ho) c'haloun.
●(1904) SKRS I 19. drant he lagad. ●(1921) PGAZ 13. drant ha skanv he bale. ●(1925) FHAB Mae 186. eun drugar oa klevet moueziou drant ha nerzus ar gwazed.
II. Adv. Gaiement.
●(1847) FVR 290. Eno e tremenjont drant braz ann deiz hag ann noz. ●(1869) LZBt Gouere 235. Drantoc'h na zonjont biskoaz [ar c'hleier].
●(1907) FHAB Even 121. Hirio, pa zonez drant, kloc'h, petra 'lavarez ? ●(1911) BUAZperrot 42. da vale drantoc'h var an hent mat. ●356. an dud fall o tilezel o buez direiz hag ar re vat o kerzet drantoc'h var an hent eün. ●(1912) MMKE 95. 'N o zour dantelezet e vrall drant ar c'hleier. ●163. me a labourfe drant.
III.
(1) Bezañ drant evel ul labous : voir labous.
(2) Bezañ drant evel ur sut binioù : voir binioù.
(3) Bezañ drant evel ur blantenn zerv : voir derv.
(4) Bezañ ken drant hag ur c’hrennard diflipet diouzh ar skol : voir krennard.