v. tr. d.
(1) Casser (cailloux, etc.).
●(1919) KZVr 355 - 21/12/19. Dotua, tr. «casser les cailloux.» ●(1927) GERI.Ern 116. dotua(ñ) v. a., tr. «casser (des pierres) avec cette masse.»
(2) Assommer.
●(1919) KZVr 355 - 21/12/19. Dotua, tr. «casser les cailloux et casser la tête.»
●(1927) GERI.Ern 116. dotua(ñ) v. a., tr. «assommer.»
(3) Frapper, maltraiter.
●(1890) MOA 148a. donner des bourrades à q. q., tr. «dotua.» ●196a. Crosser (Malmener, – maltraiter), tr. «dotua u. b. (Fam.).»
●(1906-1907) EVENnot 2-3. (Priel) Dotual a ra honnez he lez-vugale ma c'he eun druez, tr. «Maltraiter, fouailler.» ●(1954) VAZA 29. ha dao d'an daol dotuet a daolioù dorn ! ●(1982) TKRH 68. da lâret e veze dotuet gant he mab-kaer.
(4) par ext. Trimbaler, secouer.
●(1954) VAZA 88. war vourzh ur pikol lestr evel hon hini, dotuet ha branskellet muioc'h eget ur paour kaezh stouv a-youl ar c'hoummoù. ●(1955) VBRU 42. dotuet didruez e-pad ar seurt flipad hent. ●(1957) AMAH 162. Dre vezañ sachet ha bountet ha dotuet, setu petra 'c'hoarvezas ganti : he blev disblañsonnet en em ledas war he divskoaz evel ur vantell alaouret.
►[pp. empl. comme subst.]
●(1957) AMAH 206. aon am beze rak ar c'hirri-boutin, gant an dotuet ma vezen enno.