adj.
I. Attr./Épith.
(1) Chanceux.
●(1732) GReg 762a. Prosperer, être heureux de plus en plus, tr. «beza muy-oc'h-muy chançzus, ou, eürus.»
●(18--) SAQ I 153. Chansuz braz e vezo mar teu mui da vad.
●(1908) NIKO 47. Rak men dé bet chansus.
(2) Chañsus e ve deoc'h : vous seriez chanceux.
●(1915) HBPR 164. chansuz bras e ve d'eoc'h he gaout, ama.
(3) Hasardeux, incertain.
●(1650) Nlou 453. Rac pechet à vez morchedus, / Voar an conscianc : ha chansus, tr. «car le péché est affligeant / sur la conscience et dangereux.»
●(1869) SAG 130. Honestiz an dianveaz a zo stank hag eaz avoalc'h ; istim an diabarz a zo dibaut avat, a chansuz braz.
●(1904) DBFV 36a. chansus, chanchus, tr. «incertain, qu'on risque de perdre.» ●(1909) KTLR 151. Mennoud a reaz meur a vech mond en eur gear all da velet hag hen a c'hel-fe beza guelloc'h deuet. Mez chansus bras a vije bet kement-se. Brema e zo kement a vedisinet.
(4) C'hoari chañsus : jeu de hasard.
●(1732) GReg 511a. Jeu de hazard, tr. « C'hoary chançz. c'hoary chançzus. »
●(1839) BESquil 550. Dihuen e ran doh-t-hai a hoarie en dinceu hac en ol hoarieu chanchus.
II. Adv. Probablement.
●(1872) FHB 394/228b. eun den n'euz ket, chansuz, he bar var an douar.