v. pron. réfl.
(1) En em arastiñ ouzh ub., udb. : s'attaquer à qqn, qqc.
●(1942) FHAB Gwengolo/Here 198b. Set' aman ur vilienn ha n'eo ket bet dibradet gant den pemp bloaz a zo... Alo paotred, en em arosit outi ma vo gwelet ha paotred vat a zo c'hoaz ! ●(1957) BLBR 102/13. E Gorre-Leon : «N'eo ket brao en em arosi ouz an den-ze : = en em gemer outañ, klask afer pe trabaz (trekaz) outañ. «En em arosi ouz eun tamm labour dïez.»
(2) En em arastiñ gant : s'acoquiner avec.
●(1924) NFLO. accompagner qq'un (suivre) (en mauv. part), tr. «en em arrosti gant u.b.» ●s'emboucher (avec qq'un), tr. «en em arrosti gant u.b. (en mauv. part).»